به نقل از «جماران»

عباس آخوندی: سیاست‌مداران از حیرت و هراس بیرون آیند؛باید بدون لکنت زبان باید درکنار مردم بایستند و تمام عذرها و بهانه‌ها را کنار بگذارند/اینکه تصور کنیم سیستم بدون تحول ساختاری و پذیرش حق حاکمیت ملت امکان حل مساله‌ی ایران را دارد، خودفریبی و دیگرفریبی است

تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۷۴۹۸

به گزارش جماران؛ عباس آخوندی در یادداشتی با عنوان «سیاست‌ورزی در روزگار مرگ سیاست» در روزنامه اعتماد نوشت:

 

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای هزاری. تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر

که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز

مولانا

سیاست مرده‌ است. راه‌های گفت‌وگو با قدرت بسته است و معترضان برافروخته گوششان بدهکار هیچ سخن نرمی نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر سیاست‌مداری که پا پیش‌بگذارد و بخواهد سخنی از سرِ تدبیر بگوید، از همه طرف بر او خواهند تاخت. ولی کارویژه سیاست‌مدار نقش‌آفرینی در چنین زمانی است. او چون ققنوس[1] نخست باید بپذیرد که بسوزد تا از خاکسترش ققنوس دیگری برخیزد و او پنجره‌ای به سوی دانایی، رهایی، امید، صلح و کنش اجتماعی بگشاید. من در این یادداشت می‌خواهم بگویم که سیاست نمرده‌است. منِ سیاست‌مدار دل‌مرده‌ام، نه سیاست. و برای زندگی باید به گفته‌ی عطار چون ققنوس وقت مرگ خود را آشکارا بدانم[2]. و اکنون می‌خواهم ببینم آیا به قول نیما یارای آن را دارم که خود را به روی هیبت آتش روزگار[3]بیفکنم تا ققنونس سیاست از این آتش سربرآورد و از آزادی و زندگی دوباره بگوید. البته که در این راه باید از سیمرغ نیز یاری بجویم.

 

کمتر روزگاری برای سیاست‌مدارن چنین تیره و تار بوده‌‌است. نه دلِ شادی در قدرت دارند و نه رویی در میان مردمان. از سویی، قدرت آنان را رمانده که خودی نیستند و از سوی دیگر، معترضان خشمگین بدبین به هرکه ربطی با سیاست رسمی دارد. از چشم آنان، سیاست دنیای نیرنگ و نامردی است. صحنه‌ی سیاست چنان زشت و پلشت و همراه با دروغ، ریا، خودخواهی، فساد، نابرابری و ظلم ترسیم شده که دیگر نه بازیگر و نه تماشاگری دارد. مجلس و دولتی برخاسته از رای اقلیت تکیه بر اریکه قدرتِ رسمی زده و معترضان آنان را به چیزی نمی‌گیرند تا که دشنامی نثارشان کنند. صحنه‌ی ویران سیاست جای خود را به میدانِ تاختِ خشم، نفرت و اعتراض داده‌است. مردمان تحقیرشده فرصتی برای فریاد یافته‌اند. روزگار، روزگار فریاد است. هرچه فریاد بلندتر باشد، هلهله‌ی پاسخ گرم‌تر است. ولی، کارویژه‌ی سیاست فریاد نیست. آرامش و تدبیر است. هنر سیاست‌ورزی مدیریت تعارض، ایجاد سازگاری و خلق امید و صلح اجتماعی است. و سیاست‌ورزان و سیاست‌مداران ملی بازیگران چنین میدانی هستند. هنری که اگر هنروری هم به آن آراسته باشد فعلا خریداری ندارد.

ولی، آیا این وضعیت خود نتیجه‌ی غیبت سیاست‌مدار از صحنه‌ی سیاست‌ورزی نیست؟ ما در وضعیتی هستیم که سیاست‌مداران ملی از سه حیث در حیرت و سردرگمی قرار دارند و همین موجب شده که از کنش سیاسی باز بمانند و موقعیت خود را در میان مردم از دست بدهند. 1.تشخیص مساله‌ی ایران. آب بسیار گل‌آلود است. حق و باطل به‌شدت درهم‌آمیخته است. در کنار شهروندانی که به‌حق معترضند، صداهایی شنیده می‌شود که دشمنی آنان با ایران و ایرانی از خورشید روشن‌تر است. به همین سیاق، کسانی که بر نگاه‌داشت وضع موجود اصرار می‌ورزند، گویی رنج و درد مردم، ناکارآمدی سیستم و ناتوانی آن در راهگشایی مسیر توسعه، امنیت و رفاه ملی را نمی‌بینند. ولی، به گمان من مساله‌ی ایران بسیار روشن است و سیاست‌مداران باید از حیرت و هراس بیرون آیند. این‌که تصور کنیم که این سیستم بدون تحول ساختاری و پذیرش حق حاکمیت ملت امکان حل مساله‌ی ایران را دارد، خودفریبی و دیگرفریبی است. بنابراین، سیاست‌مدار بدون لکنت زبان باید در کنار مردم بایستد و تمام عذرها و بهانه‌ها را کنار بگذارد. 2.مصلحت سنجی: بقا یا ویرانی. سیاست‌مداران از حیث ارزیابی مخاطره‌ی بقا و ویرانی ایران و یا حتی سود و زیان خودشان سردرگم‌اند. و برای توجیه بی‌عملی خود به حدیث و آیه به میل خود و یا حکمت و ضرب‌المثل دست می‌یازند. "در فتنه‌ها همچون شتر بچه‌ای باش که نه پشتی برای سواری دادن و نه شیری برای دوشیدن دارد". و یا به گفته‌ی حافظ: مصلحت‌دید من است که یاران همه کار/ بگذارند و خم طره یاری گیرند. حال آن‌که شرایط نه تنها شرایط فتنه نیست که شرایط ظهور و بروز بدعت‌ها است و بر دانشوران به فرموده‌ی مولا علی (ع) فرض است که دانش خود را آشکار سازند. از دو گانه‌ی حافظ نیز باید عبور کرد. مساله روشن است. مصلحت‌سنجی به امر انتخاب مسیر و روش تعلق دارد. سیاست‌مدار باید آشکارا از براندازان، تجزیه‌طلبان، وابستگان خارجیان و از هم‌پیمانان صدام در روزگار جنگ فاصله بگیرد و پرچم‌دار تحول‌خواهی و اعتراض خشونت‌پرهیز شود. آنان که تصور می‌کنند با دوری از خطر، از مخاطره جسته‌اند، اشتباه می‌کنند. غیبت از مردم و پناه‌گیری از خطر خود عین خطر است. این‌ گونه سیاستمداران با بی‌اعتنایی مردم روبه‌رو می‌شوند و تمام سرمایه‌ی اجتماعی خود را یک‌جا می‌بازند. و 3.نتیجه‌گرایی: اثربخشی یا بیهودگی. بسیاری از سیاست‌مداران می‌گویند زمانی‌که سخن ما توسط قدرت شنیده نمی‌شود، کنش ما بی‌نتیجه است. این سخن راست که بسیاری از آنان در سالیان گذشته از سرِ خیرخواهی نکات مهمی را به قدرت گوشزد کرده‌اند و اغلب بی‌نتیجه بوده‌است. از این‌رو، بسیاری از سیاست‌مداران می‌گویند ما هیچ احساس وظیفه‌ی بیشتری نمی‌کنیم. و یا آن‌که چه سود؟ و اظهاراتی از این دست. احساس درماندگی سیاسی را در چهره‌ی سیاست‌مداران آشکارا می‌توان دید. و چون این وضعیت بارها تکرار شده‌است گویا آنان به این درماندگی خو گرفته‌اند. لیکن، واقعیت این است که آیا تنها مخاطب قدرت است؟ و یا مردم و افکار عمومی هم می‌توانند مخاطب باشند؟ و فراتر آن‌که مفهوم اثربخشی چیست؟ در ادامه شرایط کنش سیاست‌مدار را در این روزگاران توضیح خواهم داد.

تاریخ گواهی می‌دهد که ایران روزهای سختِ فراوان دیگری نیز از حمله اسکندر مقدونی گرفته تا یورش مغولان و تاخت ترکان به این سرزمین داشته‌است. و در همین تاریخ معاصر، تقسیم ایران به دو حوزه‌ی نفوذ روس و انگلیس، به توپ بسته‌شدن مجلس شورای ملی به دستور محمدعلی‌شاه قاجار توسط نیروهای بریگاد قزاق روسی، اشغال ایران توسط نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم، کودتای 28 مرداد و شکست نهضت ملی، نیمه‌ی خرداد 1342 و تجاوز عراق به ایران و حوادث تلخ دیگر همه گواه این‌اند که سیاست فراز و نشیب‌ها فراوان داشته‌ و البته سیاست‌مدارن بزرگی نیز در اعصار خود خدمت‌های شایانی به این سرزمین و مردمان آن کرده‌اند. امیرکبیر کاری کارستان کرد. عباس میرزا یارای پرسیدن داشت. سیاست‌مداران عصر مشروطه با کمترین خون‌ریزی فرمان مشروطه را به امضای پاشاه قاجار رساندند و مجلس شورای ملی را به‌پا کردند. فروغی در زیر چکمه متفقین یکپارچگی ایران را حفظ کرد. مصدق، مفهوم ملی و مشروطه را احیا کرد. بازرگان اخلاق را در سیاست پاس داشت. و هاشمی هرچند دیر هنگام، جنگ را به پایان برد. بنابراین، نه امروز پایان جهان است و نه روز مرگ سیاست و سیاست‌ورزی است. مهم این است که با قبول مسئولیت گذشته و حال قدری از صحنه فاصله بگیریم و یک‌بار دیگر صحنه را از فراز بلندتری ببینیم تا امکان کنشگری فراهم آید.

از بیرون که به صحنه نگاه کنیم سه راهبرد را فراروی سیاست‌مداران می‌بینیم: 1. موج‌سواری، 2. میانجی‌گری، و 3. استقامت بر راه اصلاحی. در راهبرد نخست، سیاست‌مدار با توجیه پیوستن به توده‌ها، با بلندگوهایی که در اختیار دارد شعارهایی تندتر و بلندتر از سایرین می‌دهد تا به گمان خویش رهبری اعتراضات را برعهده بگیرد. در این راه به هر دری می‌زند و با هرکس و ناکسی در داخل و خارج تماس می‌گیرد و سعی می‌کند که لحظه‌ای را از دست ندهد. او خواب رهبری یک انقلاب به‌پاخاسته‌ی بی‌سر را می‌بیند؛ به شاهزاده نگاه کنید. غافل از آن‌که به قول حافظ «خودفروشان را به کویِ می‌فروشان راه نیست». افرادی این‌چنینی سیاست‌مدار نیستند، نیرنگ‌بازند. خوشبختانه، تمام پرچم‌های رنگارنگ تجزیه‌طلبانه و یا چهره‌های سرشناس فرصت‌طلب با سازوکاری که تا این لحظه برای این قلم روشن نیست به پایین کشیده‌شدند و از این فرصت‌طلبان استقبالی نشد. در راهبرد دوم، سیاست‌مدار در موقعیت ناجی نشسته‌است. او بر این باور است که در پایان همه از نزاع خسته خواهند شد و به او برای داوری رجوع خواهند کرد. به قول علما این ترجیح بلا مرحج تنها نشان از خودخواهی سیاست‌مدار دارد که خود را همواره بر فراز مردمان می‌بیند. معلوم نیست که چرا او عقل کل است و چرا در نهایت همگان برای داوری باید به او بازگردند. البته اینان چیزی در چنته ندارند و دستشان خالی است. به‌واقع، این‌دست نگاه، بخشی از مساله است و نه راهِ‌حل. همین نگاه تافته جدابافته بودن و تحقیردیگران موجب شکل‌گیری این تعارض و اعتراض شده‌است. افزون بر این، قدرت که طرف دیگر معرکه‌است، دو دهه است که سیاست بی‌اعتبارسازی سیاست‌مداران را پیش‌گرفته و یکی پس از دیگر آنان را از صحنه خارج ساخته‌است. هنوز هم خود را مستظهر به اعمال زور؛ به‌ظاهر از راهِ قانون می‌داند. بنابراین، نیازی به رجوع به میانجی در خود نمی‌بیند. معترضان نیز که هیچ هم‌زبانی با خود در میان سیاست‌مدارانِ مصلح نمی‌بینند. پس رجوع به میانجی‌های سیاسی و اجتماعی از منظر آنان نیز منتفی است.

راه سوم استقامت بر راه اصلاحی است. این راهبرد متضمن سه شرط‌ویژه است. یکم درستی و اصالت راه انتخابی است. چه بسا راهِ اصلاحی انتخابی خود بی‌راهه باشد. بنابراین، اصالت و درستی آن شرط است. دوم آزمون میزان صداقتراهنمایان به این راه است. بی‌گمان آنان از ناکجاآباد نیامده‌اند و بی‌تاریخ نیستند. پس مردمان در ارزیابی اصالت راهی که آنان نشان می‌دهند به پیشینه‌ی آنان نگاه می‌کنند. این پیشینه هم متضمن سرمایه‌ی اجتماعی و هم ضدسرمایه است. گریزی از آن نیست. باید مسئولیت آن را پذیرفت. آنان‌که می‌خواهند پیشینه‌ای بلورین نشان دهند، در همان گام یکم نشان می‌دهند که صادق نیستند. انسان است و خطا. مهم پذیرش خطاست و نه تبری از آن. بنابراین، اگر خود از راهی که نشان می‌دهند فاصله گرفته‌اند باید این واقعیت را فاش بگویند. در این رهگذر، صداقت سیاست‌مدار ارتباط وثیقی با اصالت راهی که نشان می‌دهد پیدا می‌کند. این راهبرد در کوتاه مدت بازار گرم و خریدار چندانی ندارد. ولی، استقامت بر آن و بروز نشانه‌های سودمندی، موجب دیده‌شدن آن در گذر زمان خواهد شد و به نتیجه خواهد رسید. البته اگر زمان اجازه دهد و از گزند راهزنان نیز در امان بماند.

این قلم در این یادداشت در پی پرتوافکنی بر کاربست راهبرد سوم همراه با پایبندی به سه شرط‌ویژه‌ی اصالت، صداقت و استقامت است. در این راه، نخست آن‌که به پیروی از سنت ققنوس در پی سوزاندن خود به مفهوم سیاسی آن است و نه گَزیدن دیگری. به گمان او، اولین گام در راه بازآفرینی سیاست از خاکستر آتشِ اعتراضات موجود نقد اخلاق تحول یا اصلاح‌خواهی است. پس، پیش از دعوت هرکسی به سیاستی اصلاحی باید خود را اصلاح کنیم. اولین اصل اخلاقی که فرادینی است و البته رسول گرامی (ص) نیز به آن تاکید فرموده آن است که «آنچه برای خود می‌پسندی برای دیگران نیز بپسند و آنچه برای خود دوست نداری برای دیگران نیز دوست نداشته باش». در کاربست این اصل اخلاقی به معکوس آن نیز بیندیشیم. آیا یارای آن را داریم که چیزی را که برای دیگری می‌پسندیم برای خود نیز بپسندیم؟ در عمل به این آموزه مولا امیر المومنین (ع) «نفس آدمی[4]» را میزان قرار می‌دهد. بنابراین نیاز به هیچ داور دیگری نیست. باید چون دوران دانشجویی پیش از هر فراخوانی به «نقد خود» بپردازیم و به خطاهای خود اعتراف کنیم. به سنت آفرینش ایمان بیاوریم که «خدای حال قومى را تغییر نمى‌دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند[5]». هر چه هست در درون ماست. همان ‌که نجم الدین رازی گفت:

بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست

در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی

در ادامه این یادداشت به برشماری نمونه‌هایی چند از خطاهای راهبردی سیاست‌مداران ملی خواهد پرداخت. به این امید که آغازی باشد بر اقدام‌هایی مشابه از سوی سیاست‌مداران وطن‌خواه به منظور ارائه‌ی تصویری واقع‌بینانه از فاصله‌ای که از قانون اساسی به عنوان میثاق ملی گرفتیم و در جاهایی که نفع‌مان بود سکوت کردیم و در عین حال دم از اجرای بدون تنازل قانون اساسی زدیم. البته این قلم به محدودیت‌های ساختاری و نهادی در جمهوری اسلامی کاملا آگاه است و می‌داند که کنشگر سیاسی در هر سطحی، نهایتا در دامنه‌ی حرکتی که فضای سیاسی و امنیتی برای او ایجاد می‌کند می‌تواند حرکت کند. با این وجود برشماری خطاها از این رو مهم است که 1. سهم خطاهای کنشگری و محدودیت‌های ساختاری و نهادی هرکدام جداگانه ارزیابی شوند و 2. خطاهای کنشگر در سایه محدودیت‌ها محو و پنهان نگردد و 3. نقشی که او در اصلاح ساختارها و نهادها می‌بایست ایفا می‌کرده‌است فراموش نشود. و اکنون نیز روشن گردد که در چه دامنه‌ای باید به اصلاح ساختارها و نهادها همت گماشت. به‌هرروی، هدف از این تصویر نشان دادن کژراهه‌های طی شده و ترسیم راه‌های بازگشت است. تا هم اصالت راه، هم صداقت سیاست‌ورزان و هم استقامت‌شان در مسیر ثابت گردد. و دستِ اخر آن‌که کاربست این سیاست باید به‌صورت جمعی باشد تا که سیمرغ دانایی ایرانیان رهنمون گردد و خیرِ عمومی ایرانیان تامین شود.

در یادداشت بعدی به نخستین کژراهه تحت عنوان انتخابات و مساله نمایندگی پرداخته خواهد شد.

[1] ققنوس :مرغی است افسانه‌ای که منقارش سوراخ‌های فراوان دارد و آوازهای عجیب درمی‌آورد. هزار سال عمر می‌کند و چون مرگش فرا رسد هیزم بسیار جمع می‌کند و بر بالای آن می‌نشیند و آن قدر بال می‌زند تا هیزم آتش بگیرد و بسوزد و از خاکسترش ققنوس جدیدی به وجود می‌آید (فرهنگ معین). ققنوس نماد دانایی، موسیقی، جاودانگی و عمر دوباره است.

[2] سال عمر او بود قرب هزار/ وقت مرگ خود بداند آشکار * چون ببرد وقت مردن دل ز خویش/ هیزم آرد گِردِ خود ده حُزمَه بیش (منطق الطیر).

[3] آنگه ز رنج های درونیش مست، / خود را به روی هیبت آتش می افکند./ باد شدید می دمد و سوخته ست مرغ! / خاکستر تنش را اندوخته ست مرغ!

پس جوجه هاش از دل خاکسترش به در (نیما یوشیج).

[4] نامه 31 نهج البلاغه

[5] سوره آلرعد، آیه 11

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا عباس آخوندی افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا ی سیاست مداران مساله ی ایران سیاست ورزی اصالت راه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۷۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مجلس پیگیر اجرای سند تحول رئیس‌جمهور در حوزه ارز است

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس گفت: در حوزه مدیریت بازار ارز ما چیز جدیدی از دولت نمی‌خواهیم و هدف از جلسات مشترک ارزی این است که برنامه اجرایی دولت درباره سیاست‌های ارزی متناسب با این مواردی که گفتیم، سریعتر ارائه شود. - اخبار سیاسی -

به گزارش گروه پارلمانی خبرگزاری تسنیم، محمدرضا پورابراهیمی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با اشاره به جلسات ارزی مجلس شورای اسلامی گفت: موضوع بحث سیاست‌های ارزی در سال‌های اخیر اصلی‌ترین موضوع اقتصاد کلان کشور بوده علی رغم اینکه به عنوان یک رویکرد کلان در اقتصاد محسوب می‌شود اما به شدت بر زندگی مردم و معیشت آنان و بر حوزه فعالیت‌های جاری کشور اثر دارد. 

افشای لیست ارزبگیران توسط گمرک

 

وی بیان کرد: اعتقاد ما بر این است که سیاست‌های ارزی دولت سیزدهم بعد از تغییر رئیس کل بانک مرکزی متناسب با آن چیزی که در اهداف قانونی بوده و در برنامه قانونی بوده، اجرایی نشده است.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس با بیان اینکه اگر ما قانون را برای اجرای برنامه‌های عملیاتی دولت مبنا بدانیم، باید بگویم آن چیزی که اجرا می‌شود با قانون برنامه، احکام دائمی و با همه آن چیزهایی که به عنوان قانون محسوب می‌شود، مغایرت‌های جدی دارد، تاکید کرد: بنابراین نگرانی ما از عدم اجرای قوانین و مقررات قانونی است نه اینکه قانون نداشته باشیم. حتی ما به واسطه همین رویکرد قانونی، جایگاه بانک مرکزی را در قانون  ارتقا دادیم. 

وی متذکر شد: این موضوع طی 4 سال در مجلس و کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی طول کشید و به شدت اعتقاد داشتیم که بانک مرکزی باید از اقتدار لازم برای اجرای سیاست‌های ارزی و پولی برخوردار باشد و این موضوع را هم در مجلس یازدهم تصویب کردیم و ابلاغ شده و عملاً و رسماً با رویکرد قانون جدید، مسیر و جریان فعالیت بانک مرکزی طی می‌شود.

پورابراهیمی تاکید کرد: لذا این قانون در اختیار دولت است و قوانین دیگر هم وجود دارد و دولت مکلف است بر اساس این قوانین عمل کند. بنابراین نگرانی ما از عدم اجرا است و معتقدیم مدیریت فعلی بازار ارز مبتنی بر این نگاه  و بر اساس ضوابط قانونی نیست؛ این یکی از چالش‌های اساسی ما طی یکی دو سال اخیر بوده و به شدت اثر منفی بر این حوزه گذاشته است.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی افزود: اگرچه به ظاهر نام از سیاست‌هایی می‌برند که تغییری در نرخ ارز و اقتصاد رقم نخورد، اما این اقدامات به شدت التهاب ها را بیشتر کرده است درحالی که اگر ما با روش قانونی جلو می‌رفتیم و بر اساس نرخ ارز شناور مدیریت شده، عمل می‌کردیم، که در قانون و احکام دائمی آمده است، حتماً نرخ ارز از این نرخی که الان در بازار غیر رسمی وجود دارد، بسیار کمتر بود و اساساً این نرخ به وجود نمی‌آمد.

وی اظهار داشت: نکته بعدی آن است که به جز قانون که مبنای ماست و طبیعتاً در حوزه عملیات اجرایی مبنای کار قرار می‌گیرد، موضوعات مربوط به خود دستورالعمل دولت را هم داریم؛ از جمله سند تحول دولت مردمی که در نیمه دوم سال 1400 توسط رئیس جمهور ابلاغ شد و مبنای عملکرد دستگاه‌های اجرایی قرار گرفت و در آن سرفصل سیاست‌های ارزی هم کاملاً به طور مشخص آمده است. 

وی ادامه داد: در بخش سیاست های ارزی سند تحول دولت مردمی رئیس جمهور، همان رویکرد و نگاه مبتنی بر قانون احکام دائمی برنامه ششم توسعه مورد تاکید قرار گرفته و طبیعتاً دولت باید بر اساس آن اقدامات خود را انجام دهد. 

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: علاوه بر قوانین و سند تحول دولت مردمی، تجارب مختلف در اختیار ماست و ما نباید تجربه هایی که در  گذشته منجر به آثار منفی بر اقتصاد کشور و معیشت مردم شده است را تکرار کنیم و تکرار آن تجارب قابل قبول نیست. 

پورابراهیمی با اشاره به جلسات ارزی مشترک اخیر دولت و مجلس، گفت: جلساتی طی دو هفته اخیر با محوریت کمیسیون اقتصادی مجلس و با حضور رئیس بانک مرکزی، وزیر اقتصاد و معاون رئیس جمهور و با محوریت ریاست مجلس و روسای چند کمیسیون‌های تخصصی مجلس برگزار شد. 

وی در تشریح اهداف این جلسات گفت: محور این جلسات آن بود که تجربه تنش‌ها و شوک‌های ارزی گذشته که در کشور باعث کاهش ارزش پول ملی و فشار به معیشت مردم شد را تبیین کنیم و تاکید نمایندگان اقتصادی این بود که نباید به این تجارب بی تفاوت بود.

پور ابراهیمی با بیان این که از طرف دیگر در این جلسات تاکید شد که مبنای ما قانون است و ما از دولت چیز جدیدی نخواستیم افزود: از همه مهمتر تاکید همکاران ما در مجلس این بود که ادامه این روند آسیب های بیشتری به همراه دارد و اگر می‌خواهیم ثبات اقتصادی در کشور وجود داشته باشد، باید به تجارب گذشته و اجرای قوانین توجه جدی داشته باشیم.  

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با تاکید بر این که اعتقاد ما آن است که این نرخ ارز غیررسمی که در حال حاضر در بازار جولان می‌دهد، قابل مدیریت است اظهارکرد: اگر می بینیم وضعیت ما در حوزه قاچاق کالا تشدید شده اما همچنین ارز ترجیحی می‌دهیم با این هدف که مردم با قیمت پایین گوشت و مرغ بخرند ولی این اقلام ضروری با قیمت 2 تا 3 برابر قیمت ارز ترجیحی به دست مردم می رسد؛ منطقا باید به این جمع بندی برسیم که ادامه این مسیر به صلاح کشور نیست حتی لازم نیست مجلس ورود کند و با این شرایط دولت، خودش باید در سیاست‌های ارزی تجدیدنظر کند.

پورابراهیمی با بیان این که مجلس در حال حاضر وارد فرایندی شده است که در آن باید برنامه اجرایی دولت در حوزه سیاست‌های ارزی به مجلس ارائه شود‌، گفت: در واقع، ما آیین نامه و ضوابط به اندازه کافی داریم. سیاست و سند تحول دولت مردمی را هم داریم و قانون برنامه و احکام بانک مرکزی هم وجود دارد و ما چیز جدیدی نمی‌خواهیم. بلکه هدف از این جلسات آن است که برنامه اجرایی دولت درباره سیاست‌های ارزی متناسب با این مواردی که گفتیم، سریعتر ارائه شود.

انتهای پیام/